Vorige week schreef ik een blog over mijn voorvader Egbert Johannes Conradi die in 1841 (link naar die blog) zijn eerste boek uitbracht. Dat is niet een verhaal dat ik kende uit de verhalen van opa’s of oma’s, daarvoor was het te lang geleden. Egbert was namelijk mijn bet-, bet-, betovergrootvader. Dit verhaal kwam ik op het spoor tijdens stamboomonderzoek.
Zo’n tien jaar geleden begon ik er mee. Ik zocht zoveel mogelijk uit van de voorouders van mijn opa’s en oma’s. Voor mij waren dat acht takken die ik zover mogelijk heb uitgezocht.
Feitelijk dan. Afgelopen jaar ging ik op zoek naar de verhalen achter die feiten. Vandaag deel ik 5 stappen met je die jou kunnen helpen bij het uitzoeken van je eigen stamboom.
1. Win zoveel mogelijk informatie in. Vraag je ouders of andere familieleden naar de namen van je (over)grootouders. Die gegevens heb je nog om online een start te kunnen maken met je onderzoek. Het is namelijk zo dat recente gegevens van mensen niet openbaar zijn. Informatie over geboortes worden na 100 jaar openbaar, over huwelijken na 75 jaar en overlijdens na 50 jaar. Wil je dus online iets kunnen vinden over een voorouder dan moet je al een behoorlijk eind terug in de tijd.
2. Bepaal wat je wilt weten. Er is online zoveel informatie te vinden dat je er helemaal in kunt verdwalen. Kies maximaal vier takken (de achternamen van je grootouders) en richt je op de lijn van je voorouders in een rechte lijn. Dus niet meteen ooms en tantes en neven en nichten en als je begint bij de mannelijke lijn, hou het daar dan eerst bij. Zoek naar geboortedata, overlijdensdata en huwelijksdata. Dat is al een flinke bak werk en je kunt je onderzoek later altijd nog uitbreiden.
3. Zoek online naar informatie. Op de website wiewaswie.nl kun je al heel veel informatie vinden over voorouders. Als je op de beginpagina kiest voor ‘uitgebreid zoeken’ kun je alle gegevens die je hebt invullen. Hoe meer gegevens je hebt, hoe kleiner het aantal zoekresultaten. En dat si fijn, want hoe minder resultaten hoe makkelijker je de juiste personen vindt.
4. Zoek naar huwelijksakten. Op huwelijksakten worden altijd de namen van de ouders van bruid en bruidegom vermeld. Begin daarom bij de huwelijksaktes van de ‘oudste’ voorouders waar je namen van weet. Met de namen van hun ouders kun je dan weer verder zoeken. Bekijk ook de ingescande aktes als die er bij zitten. Daar staat soms nog andere of meer informatie op die je van pas kan komen. Dan ben je al meteen weer een generatie verder. Gebruik de namen die je daar vindt om weer verder te zoeken.
5. Maak notities. Je vindt zoveel informatie dat je soms een beetje de weg kwijt kunt raken. Maak dus notities. Ik doe dat het liefst in een (mooi) notitieboekje, maar het kan ook gewoon in een wordbestand. Je kunt er ook voor kiezen om op een website voor stamboekonderzoek zoals bijvoorbeeld MyHeritage meteen de gegevens in te voeren die je hebt. Hou er wel rekening mee dat er kosten aan verbonden kunnen zijn.
6. Sla aktes op. Bij mijn eerste stappen in het stamboomonderzoek deed ik dit niet en daar heb ik echt spijt van gehad. Hoeveel notities je ook maat, je kunt niet alles overnemen. Dan is het handig als je bepaalde aktes nog eens kunt bekijken. Omdat stamboomonderzoek ook heel veel ‘doorklikken’ is, weet je soms niet meer waar je bepaalde informatie precies hebt gevonden.
Met gegevens ben je al een heel eind in het onderzoeken van je stamboom. Vind je het leuk? Dan kun je je onderzoek uitbreiden naar meerdere takken, of eerst de takken waar je de basis van hebt staan verder uitbreiden.
Veel provincies hebben ook hun eigen digitale archieven. Daar vind je soms nog aanvullende informatie. Bijvoorbeeld scans uit kerkboeken, waar je doop-, trouw-, en begrafenisaktes (DTB) vindt van voor de invoering van de burgerlijke stand.
Ik ging uiteindelijk ook nog op zoek naar de verhalen in mijn stamboom. Daarvoor week ik af van de rechte lijnen inmijn stamboom en zocht ik ook bij andere voorouders naar informatie. Dan wil ouderwets googelen ook nog wel eens helpen 😉
Als je verder terug wilt in de tijd moet je nog wel wat extra moeite doen. Hoewel er tegenwoordig best veel online te vinden is, zitten daar ook nog steeds grenzen aan. In archieven zijn meer gegevens en andere bronnen in te zien.
Zoals je ziet op de foto van de huwelijksakte van Egbert Conradi en zijn vrouw moet je ook wel een beetje oefenen met het ontcijferen van het oude schrift. Hoe verder je teruggaat hoe lastiger het wordt 😉
