schrijver, Emmie, historische roman,

Heksenvervolging

Afgelopen week kwam ik op Instagram een post tegen van iemand (ik weet niet meer wie, sorry) over herdenkingsmomenten voor de heksenverbrandingen. De stelling was dat wij, vrouwen van nu, nog steeds de gevolgen van die periode dragen. Transgenerationlele overdracht van ‘je kunt beter je mond houden’ en ‘vrouwen moeten zich bescheiden opstellen’ eeuwen na de feitelijke gebeurtenissen.
Deze stelling zette mij aan het denken? Is dat zo, ervaren wij als vrouwen onbewust nog steeds de gevolgen van de heksenvervolging?

Wie waren eigenlijk de vrouwen die als heks werden weggezet en in groten getale vermoord? Ik ging op onderzoek uit.
Atria.nl:
𝘝𝘢𝘢𝘬 𝘸𝘢𝘳𝘦𝘯 𝘥𝘦 𝘬𝘦𝘯𝘮𝘦𝘳𝘬𝘦𝘯 𝘸𝘢𝘢𝘳𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘷𝘳𝘰𝘶𝘸𝘦𝘯 𝘵𝘰𝘵 𝘩𝘦𝘬𝘴𝘦𝘯 𝘸𝘦𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘶𝘪𝘵𝘨𝘦𝘳𝘰𝘦𝘱𝘦𝘯 𝘴𝘭𝘦𝘤𝘩𝘵𝘴 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬𝘦 𝘦𝘪𝘨𝘦𝘯𝘴𝘤𝘩𝘢𝘱𝘱𝘦𝘯 𝘥𝘪𝘦 𝘥𝘦 𝘯𝘰𝘳𝘮𝘦𝘯 𝘷𝘢𝘯 𝘱𝘢𝘵𝘳𝘪𝘢𝘳𝘤𝘩𝘢𝘭𝘦 𝘪𝘯𝘴𝘵𝘦𝘭𝘭𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯 𝘵𝘢𝘳𝘵𝘵𝘦𝘯. 𝘈𝘭𝘴 𝘷𝘳𝘰𝘶𝘸𝘦𝘯 𝘢𝘭𝘴 𝘣𝘰𝘰𝘴, 𝘸𝘳𝘢𝘢𝘬𝘻𝘶𝘤𝘩𝘵𝘪𝘨, 𝘰𝘶𝘥 𝘰𝘧 𝘰𝘯𝘷𝘳𝘶𝘤𝘩𝘵𝘣𝘢𝘢𝘳 𝘸𝘦𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘴𝘤𝘩𝘰𝘶𝘸𝘥, 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘻𝘦𝘭𝘧𝘴 𝘢𝘭𝘴 𝘻𝘦 𝘷𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬, 𝘮𝘰𝘰𝘪 𝘦𝘯 𝘫𝘰𝘯𝘨 𝘸𝘢𝘳𝘦𝘯, 𝘸𝘦𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘻𝘦 𝘨𝘦𝘮𝘢𝘬𝘬𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘣𝘦𝘴𝘤𝘩𝘶𝘭𝘥𝘪𝘨𝘥 𝘷𝘢𝘯 𝘩𝘦𝘬𝘴𝘦𝘳𝘪𝘫. 𝘐𝘯 𝘥𝘦𝘻𝘦 𝘨𝘦𝘷𝘢𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘸𝘦𝘦𝘬 𝘩𝘶𝘯 𝘶𝘪𝘵𝘦𝘳𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘰𝘧 𝘨𝘦𝘥𝘳𝘢𝘨 𝘢𝘧 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘱𝘢𝘵𝘳𝘪𝘢𝘳𝘤𝘩𝘢𝘭𝘦 𝘨𝘦𝘯𝘥𝘦𝘳𝘯𝘰𝘳𝘮𝘦𝘯 𝘷𝘰𝘭𝘨𝘦𝘯𝘴 𝘸𝘦𝘭𝘬𝘦 𝘷𝘳𝘰𝘶𝘸𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘪𝘭, 𝘰𝘯𝘥𝘦𝘳𝘥𝘢𝘯𝘪𝘨 𝘦𝘯 𝘮𝘦𝘵 𝘮𝘢𝘵𝘦 𝘮𝘰𝘰𝘪 𝘮𝘰𝘦𝘴𝘵𝘦𝘯 𝘻𝘪𝘫𝘯𝘢𝘭𝘭𝘦𝘮𝘢𝘢𝘭 𝘦𝘪𝘨𝘦𝘯𝘴𝘤𝘩𝘢𝘱𝘱𝘦𝘯 𝘥𝘪𝘦 𝘮𝘢𝘯𝘯𝘦𝘯 𝘸𝘦𝘯𝘴𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘢𝘤𝘩𝘵𝘵𝘦𝘯.

Gelukkig stopten de vervolgingen aan het eind van de 18e eeuw, anders was Janne, de (fictieve) hoofdpersoon in mijn boek, aan het einde van de 19e eeuw vast op de brandstapel geëindigd. Zij hield haar mond niet, streed voor gelijke rechten voor vrouwen en gebruikte daarvoor onconventionele methoden. Stevig tegengewerkt door de heersende maatschappelijke ideeën in die tijd, maar Janne hield vol, net als veel andere vrouwen in die tijd.

Hoe is het nu dan?
Nee, vrouwen eindigen niet meer letterlijk de brandstapel, maar figuurlijk worden veel vrouwen die hun mond open trekken, hun mening geven of opkomen voor iets waar ze in geloven vaak afgebrand. Weggezet als bitch of kenau. De Jannes van deze wereld hebben veel bereikt door hun mond op te trekken eind negentiende begin 20ste eeuw en ook later nog. Maar de 21ste eeuw heeft ook Jannes nodig, dus vrouwen laten we onze mond opentrekken, ieder op onze eigen manier en in ieder geval elkaar niet op de figuurlijke brandstapel gooien.