De afgelopen maanden heb ik er eigenlijk niks over gedeeld, maar ondertussen hield het me behoorlijk bezig. Mijn manuscript lag vanaf begin juli ter beoordeling bij een uitgever. Dezelfde uitgever die het vorig jaar al eens las en waar ik het na herschrijven nog eens naar toe mocht sturen. Het was een spannende tijd, maar uiteindelijk was daar dan de verlossende mail. Ik scande de tekst die begon met complimenten, via overwegingen in het midden tot aan de conclusie, helemaal onderaan: geen match.
Afgewezen.
Niet het antwoord waar ik op hoopte natuurlijk, maar ondanks dat is het wel fijn dat dat gespannen gevoel, dat toch steeds op de achtergrond aanwezig was, nu weg is.
Natuurlijk dacht ik ook, wat nu? Dit was zoβn mooie kans. Benaderd worden door een uitgever, feedback krijgen, herschrijven en dan een boekcontract tekenen. Als beginnend schrijver hoor je namelijk vooral dat het bijna onmogelijk is om bij een uitgever binnen te komen. Hoe tof zou het zijn geweest als dat toch gelukt was.
De volgende dag ging ik wandelen op een plek waar ik maar een keer eerder was geweest en kwam ik terecht in een doolhof. Ik besloot een poging te wagen en liep tussen de beukenhagen door. Uiteraard vond ik niet meteen de juiste weg en liep ik regelmatig een doodlopend βstraatjeβ in. En daar vond ik, behalve glanzende kastanjes, ook een mooi inzicht:
ππ¦π― π₯π°π°π₯ππ°π±π¦π―π₯π¦ πΈπ¦π¨ πͺπ΄ π―πͺπ¦π΅ π©π¦π΅ π¦πͺπ―π₯π¦. ππ¦ π¬πΆπ―π΅ π¨π¦πΈπ°π°π― π¦π¦π― π΄π΅πΆπ¬π«π¦ π΅π¦π³πΆπ¨ ππ°π±π¦π― π¦π― π¦π¦π― π―πͺπ¦πΆπΈ π±π’π₯ π±π³π°π£π¦π³π¦π―.
In de auto terug naar huis kon ik het ook meteen vertalen naar het schrijven. De afwijzing van deze ene uitgever is niet het einde voor mijn boek, ik ga gewoon een stukje terug en probeer dan een andere route. Even afstand nemen, onderzoeken welke andere opties er zijn en dan stappen zetten. Weer een doodlopende weg? Herhaal de voorgaande stappen. Er is altijd een weg die naar je doel leidt.
Ook voor het schrijven van een verhaal is dit een mooie metafoor. Als ik vastloop is dat niet het einde van het verhaal, het is een uitnodiging om even een stap terug te doen en dan een andere weg te kiezen.
En vergeet ook vooral de glanzende kastanjes niet. Je weg loopt misschien dood, maar dat betekent niet dat het tijdverspilling was. Alle mooie dingen die je er gevonden hebt kun je meenemen naar het nieuwe pad.
